Van het bedrijfsleven naar het klaslokaal: onze collega Kevin vertelt zijn verhaal in De Morgen

Afbeelding1

Minder maatschappelijke waardering, meer deeltijdse collega’s en minder starters die dromen van lesgeven: een nieuw TALIS-rapport schetst waar het nog hapert voor de Vlaamse leerkracht. Gelukkig doet die zijn job over het algemeen wel nog graag. Een starter en twee ervaringsdeskundigen vertellen. (c) Kelly Van Droogenbroeck

Kevin Van Mieghem (39) is sinds januari leerkracht en geeft elektriciteit op het Technisch Atheneum Lokeren.

‘Tien jaar geleden had ik niet het geduld voor deze job’

Lesgeven? Tot dit jaar had Van Mieghem het nog nooit overwogen. “Ik dacht altijd dat het onderwijs niets voor mij was. Het leek zo ver van mijn bed. Ik heb altijd in de bedrijfswereld gewerkt. Eerst als douanedeclarant, en dan, na een vakopleiding elektriciteit,in de zelfbouwsector.”

Van Mieghem is niet de enige beginnende leerkracht voor wie het onderwijs niet de eerste keuze is. Steeds minder starters zien het in eerste instantie als hun droomjob, zo blijkt uit het TALIS-onderzoek.

De drang om maatschappelijke impact te hebben, deed Van Mieghem uitkijken naar andere jobs. Maar zelfs toen kwam het onderwijs niet in hem op.

“Nochtans heb ik heel veel leerkrachten in mijn omgeving. Maar ik dacht altijd dat leerkrachten een bepaald type waren, de dromerige idealisten. Dat je ze zo uit een groep zou kunnen halen. Daar heb ik mijn visie wel moeten bijschaven. Ofwel ben ik meer zo’n type dan dat ik zelf dacht.” (lacht)

Het was een vacature op de school waar hij nu werkt die hem toch over de streep trok. “Over elektriciteit en duurzame energie vertellen? Dat sprak mij enorm aan. Alleen wist ik niet of het luikje lesgeven mij wel zou liggen. Het was mijn huidige directie die met mij aan tafel is gaan zitten en heel eerlijk was over alles wat er op mij af zou komen.”

Een half schooljaar later is Van Mieghem overtuigd van zijn carrièreswitch en wil hij voor een pedagogisch diploma gaan. Spijt dat hij nu pas voor de klas staat, heeft hij niet.

“Ik denk niet dat de Kevin van tien jaar geleden de levenservaring of het geduld zou hebben gehad voor deze job. Het is met momenten zwaar. Maar ik krijg echt goede begeleiding. Ik blijk ook verre van de enige zij-instromer in de leraarskamer te zijn. Het helpt enorm om ervaringen uit te wisselen met collega’s.”

Klik hier voor de link naar het originele artikel